Jak wykończyć poddasze?

Wykończenie poddasza

Poddasze jest częścią domostwa, które bywa spychane na ostatnie miejsce pod kątem remontu. Mieszkańcy domu zazwyczaj zamieszkują niższe kondygnacje oraz powoli zabierają się za remont wyższych kondygnacji. Najistotniejsze jest, aby wykonane zostało jak najszybciej ocieplenie poddasza. Brak ocieplenia będzie oznaczał bardzo szybkie nagrzewanie się domu latem oraz szybkie wychładzanie zimą.  Minimalnie dobrze jest ocieplić połacie dachowe. Najczęstszym rozwiązaniem jest ułożenie na stropie wełny mineralnej. To rozwiązanie można nazwać prowizoryczną termoizolacją, której  zadaniem będzie zapobiegnięcie uciekania ciepła przez dach zimą. W momencie kompleksowego remontu poddasza wełnę będziemy mogli przenieść między krokwie. Termoizolacja nakrokwiowa jest najskuteczniejszym rozwiązaniem. Oznacza ułożenie ocieplenia od zewnątrz dachu, zanim zostanie wykończona połać dachu lub zostaną położone dachówki. Ważne jest, aby rozplanować wszelkie instalacje oraz układ pomieszczeń jak najszybciej, gdyż unikniemy niepotrzebnych nerwów w dalszym etapie inwestycji. Okna połaciowe nie mają statusu pilnego, mogą być wykonane przed wykończeniem połaci oraz ociepleniem od wewnątrz. Natomiast okna pionowe w ścianach muszą być zamontowane o wiele wcześniej, aby można było wykonać prawidłowo ocieplenie.

Czym ocieplić poddasze?

Dobra izolacja cieplna ścian szczytowych stanowi podstawę właściwego wykończenia poddasza. Normy prawne wskazują maksymalny poziom współczynnika przewodzenia U , a jest to 0,18W/(m²xK). Może być on niższy, jednakże nie może przekroczyć granicznych wartości. Zazwyczaj ocieplenie jest umieszczane pomiędzy krokwiami dachowymi. By spełnić normy prawne, trzeba również dodać warstwę materiału termoizolacyjnego od spodu krokwi lub na krokwi. Najczęściej stosowanym materiałem do ocieplenia dachu jest wełna mineralna, która ma bardzo korzystne właściwości. Jednakże grubość wełny mineralnej, aby spełnić współczesne standardy, musi wynosić pomiędzy 30-40 cm. Wełna mineralna należy do elastycznych materiałów, które bardzo dobrze klinują się pomiędzy elementami. Stanowi również świetne zabezpieczenie przeciwogniowe. Skosy poddasza wykonuje się przy użyciu płyt lub mat  o odpowiedniej gęstości. Pomiędzy wełną a sztywnym deskowaniem należy pozostawić 3-4 cm szczelinę, aby istniała wentylacja połaci.

Styropian w przypadku ocieplenia skosów poddasza jest raczej rzadko spotykanym rozwiązaniem. Zazwyczaj jego wytrzymałych odmian używa się do wykonania izolacji nakrokwiowej. Od zewnątrz połaci można  zamontować płyty ociepleniowe z polistyren ekstrudowany XPS. Są bardzo wytrzymałe, a zarazem lekkie. Są odporne na wilgoć oraz ściskanie, a ich izolacyjność termiczna jest bardzo korzystna. Alternatywą dla tego rozwiązania jest płyta z pianki PIR, której ogromną zaletą jest bardzo niski współczynnik przewodzenia ciepła. Nasiąkliwość płyt PIR wynosi maksymalnie 9% oraz mogą pełnić funkcję paroizolacyjne.

Materiałem, który zyskuje na popularności, jest poliuretanowa piana otwartokomórkowa, która jest nie tylko świetnym materiałem izolacyjnym, ale również paroprzepuszczalnym. Rozprowadzana  jest metodą natryskową, co przyśpiesza znacznie montaż. Ma właściwości przylepne niemalże do każdej nawierzchni oraz tworzy szczelną, jednorodną powierzchnię. Jest również bardzo elastycznym materiałem, co oznacza, iż nie pęknie w wyniku naprężeń w więźbie dachowej.

 Metodą natryskową można również wykonać warstwę termoizolacyjną z celulozy. Są to bardzo drobne włókna  wykonywane z makulatury, co oznacza, iż jest to produkt ekologiczny. Celuloza musi zostać zaimpregnowana substancją, która ogranicza palność. Posiadają również tzw. substancję klejącą, która sprawia, iż trzyma się podłoża. Bardzo ważne jest, aby ocieplenie połaci złączyć z ociepleniem ścian.

Paroizolacja

Skutkiem stosowania folii paroizolacyjnej  jest zatrzymanie pary wodnej w obrębie poddasza. Bez niej mogłoby dojść do zawilgocenia wełny mineralnej, która została wykorzystana do ocieplenia. Folia paroizolacyjna jest wymagana w chwili, gdy wybrano do ocieplenia materiał chłonny. To rozwiązanie nie będzie wymagane w przypadku, gdy do ocieplenia zostały wykorzystane np. płyty polistyrenowe. Układając folię paroizolacyjną, trzeba to robić ze szczególną ostrożnością, aby zachować szczelność. Doradza się, aby otwory, w które wkręca się śruby, dodatkowo uszczelniać przygotowanym do tego silikonem. 

Czy można tynkować skosy?

Tynkować skosy jak najbardziej można, jednakże nie jest zbyt popularne rozwiązanie. Tynk na skosy można nałożyć na dwa sposoby:

• pierwszy sposób będzie wymagał zastosowania płyt drzewno-magnetycznych, które przykręca się do połaci. Ich zadaniem jest stworzyć równe oraz stabilne podłoże, które nadaje się w sam raz do otynkowania. Płyty są łączone za pomocą kleju, który jest dostarczany wraz z płytami,
• drugi sposób potrzebować będzie metalowej siatki, która jest nazywana nośnikiem tynku. Siatka zostaje zabezpieczona antykorozyjnie i połączona kartonem. Można ją zakupić w formie prostokątnych arkuszy , które są pakowane na palety. Siatka odznacza się dużą elastycznością, która pozwala dostosować ją do bardzo skomplikowanych kształtów. Do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności istnieją specjalne siatki wodoodporne.

Jak wykonać skosy dachowe?

Ściany oraz podłogi są wykańczane w bardzo podobny sposób jak w pomieszczeniach na niższych kondygnacjach. Metodą najbardziej popularną jest stosowanie płyt gipsowo-kartonowych. By móc je zamontować należy przygotować ruszt nośny pod krokwiami  i jętkami, których zadaniem jest stworzyć konstrukcję sufitu. Po ułożeniu ocieplenia i folii paroizolacyjnej można przykręcać płyty. Najpopularniejszym rodzajem płyt gipsowo-kartonowych są płyty typu A o grubości 12,5 mm. W zależności od tego, czy zależy nam na dodatkowej ochronie przeciwpożarowej, to możemy zainstalować konkretny rodzaj płyt.  Dostępne są również płyty posiadające właściwości paroizolacyjne, których zadaniem jest redukcja przedostającej się pary przez przegrody.  Występują również specjalne rodzaje płyt gipsowo-kartonowych, które odpowiadają za mocniejsze wyciszenie akustyczne. Dzięki specyficznej konstrukcji rdzenia pozwala on na zmniejszenie natężenia fal akustycznych. 

Gips nie jest jedynym materiałem, który może zostać wykorzystany do zabudowy skosów. Można je również wykończyć płytami drewnopochodnymi. W tym przypadku mamy do dyspozycji OSB oraz gładszą wersję od nich płyty MFP lub sklejkę. Płyty OSB mogą stanowić trudny orzech do zgryzienia, jeśli chodzi o wykończenie ich powierzchni, chyba że chcemy uzyskać nierównomierną fakturę ścian. Skosy mogą również zostać obite przy pomocy paneli boazeryjnymi z PCW. Dzięki budowie komorowej są one bardzo wytrzymałe, a zarazem sztywne.

Czy można pozostawić widoczną więźbę?

Więźba dachowa uznawana jest za bardzo piękne oraz stylowe uzupełnienie poddasza. Jednakże, aby mogło tak być, więźba musi zostać wykonana  z wysokiej jakości suszonego drewna komorowego, które jest czterostronnie strugane. Tak wykonane elementy nie wymagają impregnacji. Również deskowanie dachu w takim wypadku musi zostać wykonane z odpowiednich materiałów. Deski muszą być właściwie wykonane oraz przystosowane do łączenie typu pióro i wpust. Więźbę od wewnątrz trzeba polakierować oraz odpowiednio zabezpieczyć przed uszkodzeniami. Jeśli, chcemy aby więźba była widoczna od środka, to możemy zapomnieć o ociepleniu między krokwiami. Dach należy zaizolować od strony zewnętrznej metodą nakrokwiową. 

Czym wykończyć podłogę na poddaszu?

Wykończenie podłogi zależy w ogromnym stopniu od rodzaju stropu. Na betonowym stropie można ułożyć niemalże każdy rodzaj podłogi. Na podłogę należy położyć folię paroizolacyjną , a następnie izolację akustyczną z twardej wełny mineralnej. Wełnę mineralną od góry należy osłonić plandeką budowlaną oraz wykonać tzw. wylewkę.  Strop drewniany skonstruowany z belek rozmieszczonych równolegle tworzy pewne ograniczenia. Najczęściej na belkach kładzione jest deskowanie z płyt drewnopochodnych o grubości ok. 3 cm. Ich zadaniem jest stworzyć tzw. podkład  pod właściwą posadzkę. Izolacja winna być rozmieszczona między belkami przed wykonaniem podłogi. By dodatkowo usztywnić oraz wzmocnić właściwości izolacyjne, można ułożyć dodatkowo tzw. suchy jastrych. Na deskowaniu można również wykonać wylewkę cementową. W pierwszej kolejności trzeba jednak ułożyć folię paroizolacyjną. 

Jak wykonać ściany działowe

Projekt budowlany powinien wskazywać rodzaj ścian działowych oraz ich rozkład. Zastanawiając się nad odstępstwem od projektu, trzeba sobie zadać pytanie, czy dana ściana nie obciąży nadmierne stropu. Powinna to ocenić osoba z właściwymi uprawnieniami np. inżynier budowlany. Najlżejszą konstrukcją są zazwyczaj tak zwane ściany szkieletowe. Sercem konstrukcji są cienkie, stalowe profile, które niewiele ważą. W niedalekiej przeszłości ściany szkieletowe były również budowane przy pomocy drewnianych elementów. Aktualnie ta metoda znacznie straciła na popularności. Ściana szkieletowa obustronnie jest obudowana z płyt gipsowo-kartonowych. Na mocnym stropie można również budować ściany działowe murowane z pustaków, bloczków z betonu komórkowego, lub silikatów. Takiej ściany nie łączy się w żadnym miejscu z więźbą dachową.

Jak doświetlić poddasze?

Najprostszym rozwiązaniem jest montaż okien dachowych pomiędzy krokwiami. Dlatego najlepiej jest tak dobrać rozstaw nowych okien, aby były węższe od rozstawu o około 5 cm z każdej strony. Jeśli, okno będzie posiadało szerszy rozstaw, to będzie się to zawsze wiązało z modyfikacją więźby dachowej. Fragment krokwi będzie trzeba wyciąć oraz uzupełnić poprzecznymi deskami. Montaż okien dachowych przebiega zazwyczaj w dwóch etapach. W pierwszej kolejności osadzane są ościeżnice oraz skrzydła. Należy je również odpowiednio doszczelnić oraz umieści izolację paroprzepuszczalną,  oraz termoizolację połaci. Pierwszy etap kończy się wraz z uzupełnieniem pokrycia wokół okien. Z fazą drugą związane są prace od wewnątrz, gdzie okna będą odpowiednio zabudowywane, aby zgrać się z wystrojem poddasza. Nie można zapomnieć o tym, iż okno musi być otulone dookoła materiałem termoizolacyjnym np. wełną mineralną. Jest to istotne ze względu na to, iż wokół ościeżnicy powstanie mostek termiczny. Sporo osób wykorzystuje w tym celu również tzw. kołnierz termoizolacyjny. 

Na poddaszu może się również pojawić coś na wzór balkonu. Można zakupić coś takiego, jak połaciowe okna balkonowe, których montaż jest zbliżony do standardowych okien. Górna część okna otwiera się do góry, a dolna wysuwa do przodu, a wraz z nią wysuwa się metalowa barierka. Dzięki takiemu rozwiązaniu powstaje niewielki  balkon na poddaszu. Warto również pomyśleć o roletach do okien, gdyż latem poddasze może się dość mocno nagrzewać. Zamiast okien możemy również wykorzystać tzw. świetliki tunelowe, których zadaniem jest doprowadzanie promieni słonecznych do poddasza. Ponadto świetlik może zostać wyposażony w odpowiednią żarówkę, która może zastępować lampkę w pochmurne dni lub po zmroku.

Jak zapewnić dobrą wentylację pod skosami?

Poddasze bardzo ciężko jest skonstruować tak, aby spełniało wymogi związane z wentylacją grawitacyjną. Powód jest prosty, aby komin właściwie odbierał powietrze, musi mieć długość minimum 2 m od wlotu w pomieszczeniu do wylotu nad dachem. Kominy bardzo często nie mają takiej długości, co skutkuje bardzo słabym ciągiem. Wobec czego pozostaje zastosować wentylator, który będzie wyciągał zużyte powietrze z pomieszczeń poza budynek przewodem wentylacyjnym. Dokuczliwe dla nieprzyzwyczajonych osób bywają odgłosy jego pracy. Niezbędnym wsparciem dla wentylacji będą wszelkie okna na poddaszu. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie wentylacji mechanicznej na poddaszu.

Jak urządzić łazienkę na poddaszu

Łazienka, podobnie, jak kuchnie musi być zlokalizowana w pobliżu ściany, wzdłuż której piętro niżej biegnie odpowiednia armatura. Piony, wzdłuż których jest poprowadzona ściana, są zazwyczaj wyniesione ponad połacie. Jeśli rury mają odpowiednią średnicę, to wystarczy się do nich podłączyć. Trzeba sobie zdawać sprawę, iż minimalna średnica pionu, z którego można odprowadzać ścieki, wynosi 10 cm. Rury łączące się z pionem muszą mieć odpowiedni spadek, min. wynosi on 2 cm. Maksymalna długość podejścia do pionu wynosi 3 m. W momencie, gdy wymagane jest dłuższe podejście, to trzeba zamontować dodatkowy przewód napowietrzający. Rury z ciepłą oraz zimną wodą raczej stosunkowo łatwo doprowadza się na poddasze w dowolne miejsce ze względu na niedużą średnicę rur. 

Czy na poddaszu można mieć kominek

Kominek może stanowić źródło ciepła na poddaszu. Najprostsze do montażu stropy, które mają za zadanie udźwignąć kilkaset dodatkowych kg, to stropy gęstożebrowe lub żelbetowe.  Jednakże nawet właściwie wykonany strop drewniany będzie w stanie utrzymać dodatkowy ciężar. Zasadą jest również w tym przypadku, iż komin musi mieć minimalnie długość 2 m od wlotu do wylotu.